Juffrouw Visser is op 1 oktober 1958 in dienst getreden van het Gemeentelijk Ziekenhuis te Zaandam. Zij was de eerste medewerkster van de Stafdienst Personeel en Organisatie.
Op 27 februari 1992 was haar officiële afscheid in “de Rozenboom” na een 33 jarig dienstverband om van de VUT gebruik te maken. Marijke van Essen, destijds redactielid, interviewde haar toen voor een artikel in de INFORMHEEL, het personeelsblad van Ziekenhuis “De Heel“.

Marie Visser stond erop dat in de titel van het interview zou komen te staan “juffrouw Visser”. Zij heeft zich haar hele werkende leven zo laten noemen en meldde zich ook zo aan de telefoon met heldere en luide stem.

Van alles wat

‘Ik kwam per 1 oktober 1958 bij het Gemeentelijk Ziekenhuis in de riante rang van schrijver ( nu Ambtenaar II)’ vertelt juffrouw Visser.
Zij haalde haar arbeidsovereenkomst op het gemeentehuis van Zaandam. De Gemeente benoemde haar op voorstel van de directie van het Gemeentelijk Ziekenhuis.
Zij deed haar werkzaamheden t.b.v. de directie (‘secretaresse is een véél te groot woord’), voor de administrateur bij wie ze op de kamer zat en voor de adjunct-directrice.
Juffrouw Visser: ‘Je deed alles wat voor de hand kwam, zoals invallen in de portiersloge ( de telefoniste moest ook wel eens naar het toilet)’.
Op zaterdagochtend werd er toen nog gewerkt en met plezier. Ze werkte dan op het opnamekantoor en schreef patiënten in. Alles werd in die tijd nog met de hand gedaan. De enige ’technische’ voorziening bestond uit een gammel afslagapparaat. Haar werkzaamheden bestonden verder uit het verzamelen van technische dienst bij de afwezigheid van het hoofd TD. Juffrouw Visser merkt hierbij op ‘….en dat voor iemand die geen spijker recht in de muur krijgt’.

Salaris in contanten

De afdeling Administratie, die uit vijf medewerkers bestond, zorgde voor de rekeningen aan de patiënten en voor de salarissen. Het geld hiervoor werd achterop de fiets van de bank gehaald, nu onvoorstelbaar!

Nieuwbouw Juliana Ziekenhuis

Er werden plannen gemaakt voor een nieuw, groter ziekenhuis. De medewerkers werden ontslagen uit dienst van het Gemeentelijk Ziekenhuis en kwamen gelijktijdig op arbeidsovereenkomst per 1 maart 1967 in dienst van het Juliana Ziekenhuis. Dit was een enorme overgang, veel glas, veel licht, lange gangen. De afstanden werden groter, ook ten aanzien van velen die men het G.Z. dicht in de buurt wist.
Juffrouw Visser: ‘Naar mate de gebeurtenissen verder terug liggen in het verleden krijgen ze een extra glans, de herinneringen worden mooier. Er was toen uiteraard ook weleens wat, daar ben ik me van bewust, maar toch…….. In het G.Z. was de verbondenheid het grootst en bleef je niet angstvallig op je eigen terrein en binnen de eigen functie. Die was trouwens nauwelijks omschreven, je wist wat je te doen stond‘.

Heimwee naar het Gemeentelijk Ziekenhuis

Ook het Julianaziekenhuis wende, al bleef er nog lang heimwee naar het G.Z. Zo nu en dan werd ze met bureau en al in een andere ruimte geschoven. Dus weer opnieuw wennen.

‘Wij en zij van ginder’

‘De grootste overstap was in 1980. We waren toen al enkele jaren ‘De Heel’.
Personeelszaken werd toen ondergebracht in een houten ‘directie keet’. Deze was koud, grauw en donker, mijlen ver van iedereen vandaan.
De samenwerking tussen Juliana en Johannes was op P.Z. nog niet zo merkbaar. ‘Het was meer zoiets van wij, en zij van ginder”, aldus juffrouw Visser. ‘Vraag mij niet waar uiteindelijk de Stafdienst P. en O. is ontstaan, want die weg ben ik kwijt. Mij interesseerden meer de mensen met wie en vóór wie ik werkte. Onder welke naam dat gebeurde, daar vroeg toch niemand naar?‘.

Het Johannes Ziekenhuis

In 1983 werd de ‘keet’ met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor toevoerwegen i.v.m. de nieuwbouw. Personeelszaken verhuisde toen (tijdelijk) naar het Johannes , op de oude kinderafdeling.
Tegen deze verhuizing zag zij het meeste op. Met lood in de schoenen toog zij naar het Johannes die eerste werkdag. Maar de warmte waarmee ze werd ontvangen ( met een bosje bloemen) door de heer van Susante en mevrouw Kaat maakte alles goed

De Heel

‘We verhuisden, wederom met weemoed in het hart, naar de nieuwbouw van de Heel. In 1987, na nog een tijdelijk onderkomen, kwamen we terecht op de plaats waar P.Z. zich nu nog bevindt. Hoog en droog, maar naar mijn mening toch te ver bij de mensen vandaan’, besluit juffrouw Visser.

Tot slot hoopt zij de ontwikkelingen binnen de Heel te blijven volgen.
‘Drieëndertig jaar ziekenhuis, dat blijft je bij!‘

(Bedankwoordje in de INFORMHEEL)

27 Februari 1992.

Afscheid van drieëndertig jaar ziekenhuis. Een afscheid zoals ik dat mij niet mooier had kunnen wensen. Zovelen van ‘nu’ en ‘vroeger’ zijn gekomen om mij te helpen een punt te zetten achter al die jaren. Uw hartelijkheid en genegenheid, die ik heb gevoeld in die woorden die zijn gesproken, in het lied dat voor mij is gezongen en in de overstelpende hoeveelheid goede gaven, ook van hen die zelf niet aanwezig konden zijn, hebben mij doen beseffen, dat ik een bevoorrecht mens ben. dank u allen uit het diepst van mijn hart. Het ga u goed en . . . maak er iets moois van!

Juffrouw Marie(tje) Visser ex-medewerkster SPO/PZ

CHZZ

Juffrouw Visser werd vanaf de oprichting begin 1991 gevraagd om lid te worden van de Commissie Historie Zaanse Ziekenhuizen. Ze stond bekend vanwege haar goede geheugen, heel handig voor een Historische Commissie. Ook was haar kennis van de Nederlandse taal verbluffend goed. In haar ‘schrijfsels’ zou je geen taalfout ontdekken. Door haar kennis van de organisatie en andere eigenschappen viel het oog van de oprichter van de CHZZ, Dr. Frank van Soeren, al gauw op ‘juffrouw’ Marie Visser om haar als commissielid aan te trekken.  Na een jaar ging ze met pensioen en bleef ze tot op zeer hoge leeftijd, tot 2021 actief voor de Historische Commissie. Bij haar afscheid werd ze benoemd tot erelid vanwege haar grote inzet gedurende 30 jaar.