Jaren geleden was er een fietsclub actief binnen het ziekenhuis.

1x per maand op zaterdagochtend verzamelden zo rond 07.00 uur een groep enthousiaste ziekenhuismedewerkers op de racefiets. Onder begeleiding van Piet Oosterling vertrokken we voor een tocht variërend van 80 tot 120 kilometer.

Er staan mij vooral de Bollentocht en de tocht langs de Loosdrechtse Plassen nog bij. Vooral de laatste was lang. Eerst 40 kilometer fietsen om bij het beginpunt van de tocht te komen, daarna een zeer fraaie tocht van 40 kilometer langs de Plassen, en tot slot nog even 40 kilometer terug.

Het was die dag prachtig weer. Er werd in een pittig tempo gefietst. Aan het eind van de tocht langs de Plassen was het tijd om even een terras te bezoeken. Ik had zo’n trek in een lekker biertje, dus ik was makkelijk te verleiden. Het biertje smaakte heerlijk! Echter was ik even vergeten dat we ook nog 40 kilometer naar huis moesten fietsen. Dat werd voor mij dus een barre tocht, ik had pap in de benen zogezegd, en hing constant als laatste in het peletonnetje. Wat was ik blij dat een van ons in het Twiske een lekke band kreeg! Had ik even de tijd om op adem te komen. Ik liet dus niemand iets merken, maar  ik zat volledig stuk. Die zondag daarna werd voor mij een echte rustdag.

Volgende keer maar een glas spa rood als ik nog zo’n tocht voor de boeg heb.

Ik weet nog dat de volgende personen regelmatig meereden: Koos Prins, Peter Korfage, Joost Rameijs, Piet Oosterling als pelotonscommandant, Johan Jacobsen, Willem Aangeenbrug, Harrie van der Wal, Peter Lugthart en Theo van Weel.

Ik ben waarschijnlijk nog meer mensen vergeten die met ons meefietsten. Hoorde jij ook bij die groep? Weet je nog meer leuke anekdotes. Stuur ons dan een bericht.

Joop Duijvis